حالا برای سرگرم کردن مهمان ها چه باید کرد؟!

اینجاست که لزوم "دی جی مذهبی" مشخص میشه!! چرا ما نباید برای مراسم هامون دی جی مذهبی داشته باشیم؟! این "دی جی مذهبی" مد نظر بنده، خیلی با "مداح" متفاوت هست! یک جوان سرحال و خوش سر و زبان و خوش صدا، که مجلس رو کاملا در دست بگیره و دو ساعتی مهمان ها رو با اسباب مباح و غیر حرام، سرگرم کنه. مثلا این سرود های آقای علی فانی (همون خواننده معروف به طه به یس) که درباره حضرت علی و حضرت زهرا و امام زمان خونده رو بازخوانی کنه. یا اشعاری که مشکل منکراتی ندارند!! حتی یه سری اشعار محلی رو! مثلا بارون بارون بارونه هی!!!

به قول شما خاطره ای بگه و لطیفه ای تعریف کنه. حتی حرف هایی جدی مرتبط با ازدواج به موقع جوان ها و ازدواج آسان بزنه. و خلاصه از اینجور چیزا! متاسفانه دی جی مذهبی نداریم!! داشته باشیم هم خیلی کمه!

--------------------------------------------------------------       

سلام خداوند بر شما

جشن ازدواج مهمانی شبانه دوست و رفیق ها نیست؛ دوست و رفیق‌ها که دور هم جمع می شوند بدون هیچ محدودیت و کنترلی و به اقتضای جوانیشان گل می‌گویند و گل می‌شنوند و می‌خندند. اما جشن ازدواج نه محل تجمع یک فامیل یک دست و هم دل، که محل تلاقی دو فامیل و دو طایفه بزرگ با تمام تفاوت ها و اختلاف ها است.

مدل خنداندن جوان های این دوره و زمانه با مدل خنداندن افراد مسن یا بهتر بگویم حتی پدر و مادرهای همان جوان ها متفاوت است. در جشن ازدواج هم پیرمرد کهن سال و هم طفل چهار و پنج ساله؛ هم افراد تحصیل کرده و متشخص، و هم افراد لوده و بزله گو که هر کلامی را بر زبان جاری میکنند حضور دارد؛ و سرگرم کردن هر کدام از آنها هم روشی دارد.

دعوت کردن از یک یا چند مداح به عنوان مجری، به معنی خواندن دعای توسل و زیارت عاشورا در جشن ازدواج نیست. ما با شما بر سر لفظ و اسم دعوا نداریم و در نهایت همه ما به دنبال پیدا کردن روشی برای برگزاری بهتر یک جشن خوب و آبرومند برای جوانهایمان هستیم. اگر بنده از لفظ مجری استفاده کردم منظورم اجرا کننده بود نه آنچه شما در مراسم ها و همایشهای مرسوم دانشگاهی و گفت و گوهای تلویزیونی مشاهده می کنید. مجری جشن ازدواج همان اجرا کننده ای است که بتواند برنامه شاد و بانشاطی را بدون لودگی و با رعایت شان دو فامیل آبرومند اجرا کند.

ممکن است دو فامیل متدین و مذهبی به علت انس‌شان با هیئات مذهبی و مداحی های مرسوم در جلسات هیئت، اجرای جشن ازدواجشان را به یک مداح با سلیقه و خوش بیان بسپارند و از اجرای او هم کاملا راضی باشند. به گمانم شما چنین اجرایی را ندیده اید و از توانایی های افرادی که در این حوزه فعال هستند بی خبر باشید؛ اما بنده نمونه های خوب این اجراها را دیده ام. مداح ها چون صدای خوبی دارند و الحان موسیقی و شاد را خوب میشناسند و از چرخاندن مجالسی با جمعیت بالا واهمه ندارند و به راحتی مخاطب را اداره کرده و هر زمان که بخواهند با استفاده از اشعار زیبا و بدون استفاده از آلات موسیقی مخاطب حاضر در جشن را به ابراز احساسات و شعف قلبی وامیدارند.

آنچه بنده روی آن اصرار دارم اسم و رسم و عناوین نیست. چه مداح، چه مجری، چه دی جی اسلامی! فرقی ندارند. بنده روی شاد بودن بدون گناه تاکید دارم و به دنبال معرفی این سبک و سیاق به خانواده ها و جوانها هستم؛ تا همه بدانند می توانند با به دست گرفتن امور جشن و دوری کردن از تقلیدهای نامناسب از عادات غلط، مجالس جشن ازدواجشان را به گونه ای پاک و آسمانی و معنوی اداره و مدیریت کنند؛ که اگر کارت عروسی شان را به داخل ضریح سیدالشهدا یا امام رضا یا حضرت معصومه علیهم السلام انداختند، ارواح مطهر آن ذوات مقدس با میل و رغبت در جشن ازدواجشان حاضر شوند و از شب اول زندگی دعایشان شامل حال جوان ها باشد. این حرف ها افسانه نیست. اشکال در مسلمانی ما است که از الگوهای خوبمان فرسنگ ها فاصله گرفته ایم.

تفاوت دی جی اسلامی با مجری و مداح این است که دی جی نمی تواند مجلس را بدون موسیقی و آهنگ های لهو و لعب مدیریت کند. موسیقی یکی از خط های قرمز و تفاوت های آشکار بین سبک زندگی اسلامی و تمام سبک زندگی های رغیب است. طبق تعالیم اسلامی شادی نباید با هر قیمتی حاصل شود و ما به دنبال فرحی که با موسیقی حال می شود نیستیم.

سرگرم کردن میهمان ها خوب است اما نباید بهانه‌ای شود تا ما از مسیر عبودیت خداوند خارج شویم. نه خندیدن گناه است و نه خنداندن مردم. اما خندیدن غافلانه با خندیدن عابدانه فرق دارد. چقدر هنرمند بود آیت الله مجتهدی که حضرت آیت الله العظمی بهجت را هم می خنداند و با ایشان هم مزاح می کرد اما هیچ گاه برای خنداندن و خندیدن گناه نمی کرد.

ما فراموش کرده ایم که شادی برای روح است نه بدن؛ و روح تا متوجه خداوند نباشد بسط و فرح و نشاط ندارد. خداوند صمد است، بی نهایت است و در ما از روح خودش دمیده است. روح ما با نشاط محدود و کوتاه گناه سیراب نمی شود چون گناه مثل آب شور است و تشنگی را چاره نمی کند. و به همین دلیل است که خداوند در کتاب مقدسش قرآن کریم، با کلمات خودش راه سیراب کردن روح را با آب زلال تقوا و بیان کرد تا ما شادی بی نهایت را به شادی محدود و زودگذر نفروشیم.

--------------------------------------------------------------