پیشنهاد میکنم :

سری پست های "جوشکاری" را به ترتیب مطالعه کنید

چرا که به روشن شدن مطلب کمک فراوان میکند

--------------------------------------------------------------------------
سلام استاد
ميشه يه ذره توضيح بديد که چرا يک سرى کارها حتمأ بايستى با اجازه و رضايت پدر يا شوهر باشه؟ قصدم مخالفت نيست ها! ميخوام فلسفه شو بدونم.
مثلأ اجازه گرفتن ازشوهر براى بيرون رفتن از خونه.مثلأ يه کار واجب پيش بياد ، يه مهمون سر زده بياد و کسى خونه نباشه ، نميشه رفت سوپرى سرکوچه؟ يا اينکه حتمأ بايد به شوهرمون تلفن بزنيم واجازه بگيريم؟ يعنى ممکنه راضى نباشه؟! برا چيه اين قضيه؟ مگه به هم اعتماد ندارن؟ بحث غيرت و تعصبه ياشکاکى؟
يکيش هم بحث عبادات مستحبى ، مث نذر و روزه مستحبى...
چرا بايد با اجازه ى شوهر باشه؟ دليلش چيه؟ شما ميفرماييد پدر هم ولايت داره، درست؟
خب،من که الان مجردم ، توخونه ى بابام هم که روزه ى مستحبى نگيرم (چون نگران لاغری وضعيف شدنم هستن)،خونه ى شوهرم هم که ايشون لابد اجازه نميدن، پس من کى طعم عبادت مستحبى رو بچشم؟ راستى چرا زنها نميتونن به همسرشون اجازه ندن که ايشون مثلأ روزه ى مستحبى بگيرن؟ اگه روزه مستحبى ضررى به بدنمون نرسونه واصلأ وزن بدنمون هم کم نشه ، بازم شوهرميتونه اجازه نده؟

 --------------------------------------------------------------------------

سلام خداوند بر شما

خانواده یک نهاد کوچک اجتماعی و ریشه و پایه ی اجتماع است. خداوند برای هر اجتماع بزرگ یا کوچک بشری یک مدیر و سرپرست دلسوز و عاقل تعیین کرده است تا همه ی اقدامات داخلی با نظارت او انجام پذیرد. از نظر اسلام جامعه و اجتماعات بشری نیازمند حکومت است و این سرپرست و حاکم باید از سمت خداوند به نصب خاص (مانند پیامبر و امام معصوم) یا به نصب عام (مانند فقها و دانشمندان دینی) عنان امور را به دست بگیرد.

قطعا یک خانه ی چند نفره و کوچک نیز نمی تواند نظم امور خود را بدون یک سرپرست و تکیه گاه دلسوز به دست آورد. پدر که مرد خانواده هم هست از طرف خداوند مدیر اولین نهاد اجتماعی است که با عقد شرعی و امضای خداوند شروع شده است و به او در حیطه ی اوامر الاهی اجازه ی امر و نهی و ولایت داده شده است. مرد برای همسر و فرزندانش دلسوزترین مرد اجتماع است و خواسته های او قطعا از سر عناد و دشمنی نیست. ممکن است در برخی مصادیق اشتباهاتی صورت بگیرد اما جریان عمومی تصمیمات به سوی صلاح کارها است.

اگر پدر رفت و آمد و اعمال فرزندان و همسرانش را کنترل می کند برای حفظ مصالحی است که هیچ کس بهتر از او توان تشخیص ندارد. فراموش نکنید که اوامر پدر و شوهر همیشه در دایره ی احکام دین خدا بوده و آنها حق ندارند حلال خدا را حرام یا حرامش را حلال کنند. اما مستحبات و مکروهات و مباحات با فرامین آنها جهت وجوب یا حرمت پیدا می کنند. مانند فرمان پلیس در سر چهار راه ها.

ولایت و سرپرستی باید از طرف خداوند تعیین شود. انسانی بر انسان دیگر ولایت ندارد مگر با اذن خداوند. هم در مساله ی خانواده و هم در حاکمیت جامعه ، خداوند این حاکم و سرپرست را تعیین کرده است. خداوند برای زنان نسبت به شوهرانشان ولایتی قرار نداده تا رضایت یا خواست آنها برای شوهران مطاع باشد.

این احکام چون از طرف خداوند تعیین گردیده اند و تعیین مصداق خارجی شان در خانواده بر عهده ی پدر و شوهر است جزو امور واجب محسوب می شوند و در تعارض با امور مستحب قطعا امور واجب در اولویت هستند. لذا روزه ی مستحبی اگر مورد نهی پدر یا شوهر واقع شود دیگر مستحب نبوده و حرام خواهند بود. ما تا زمانی که تکلیف واجب بر گردن داریم نوبت به انجام مستحبات نمی رسد. در حقیقت در مقام تعارض عملی واجب با عملی مستحب ، در شرایطی که نتوان بین آنها جمع کرد ، فقط باید به عمل واجب پرداخت چون اعمال واجبند که مرزهای حقیقی بهشت و جهنم هستند.

در مورد خارج شدن از خانه نیز همین که اجازه ی ضمنی پدر یا شوهر را داشته باشید و بدانید در موارد خاص ، عملتان مورد رضایت ایشان است کافی است و در تمام موارد اجازه گرفتن جدید لازم نیست. کافی است یک اجازه ی عام و همیشگی از شوهرتان بگیرید تا در موارد خاص نیاز به تماس و اجازه ی مجدد نداشته باشید. خلاصه جوری رفتار کنید مورد رضایت همسرتان باشد. 

مهمترین دلیلی که خداوند خروج زنان از منزل و سفرهای تفریحی و زیارتی یا روزه های مستحبی را متوقف بر اجازه ی شوهر کرده است حقوق زناشویی شوهر است که با این رفت و آمدها و در خانه نبودن ها و روزه های مستحبی ضایع می شود. شوهر از طرف خداوند وسیله ی امتحان زنان است و بسیاری به وسیله ی رضایتش جهنمی و اندکی بهشتی می شوند.

مسأله 2412  زنى كه عقد دائمى شده نبايد بدون اجازه شوهر از خانه بيرون رود و بايد خود را براى هر لذّتى (1) كه او مى‏خواهد، تسليم نمايد و بدون عذر شرعى از نزديكى كردن او جلوگيرى نكند. و اگر در اينها از شوهر اطاعت كند، تهيه غذا و لباس و منزل او و لوازم ديگرى كه در كتب ذكر شده بر شوهر واجب است (2) و اگر تهيّه نكند، چه توانايى داشته باشد يا نداشته باشد، مديون زن است.

(1) (نورى): براى هر كاميابى جنسى .. (فاضل): براى هر لذّت متعارفى ..

(2) (اراكى): تهيه غذا و لباس و منزل و لوازم ديگر او بر شوهر واجب است و اگر تهيّه نكند به تفصيلى كه در كتب مفصل ذكر شده مديون زن است.

 (گلپايگانى)، (صافى): تهيه غذا و لباس و منزل او بر شوهر واجب است ..

 (خوئى)، (تبريزى): مسأله زنى كه عقد دائمى شده احتياط در آن است كه بدون اجازه شوهر براى كارهاى جزئى نيز از خانه بيرون نرود هر چند با حقّ شوهر منافات نداشته باشد و بايد خود را براى هر لذتى كه او مى‏خواهد، تسليم نمايد و بدون عذر شرعى از نزديكى كردن او جلوگيرى نكند و تهيه غذا و لباس و منزل زن ( (خوئى): ما دامى كه بدون عذر از منزل او بيرون نرفته) بر شوهر واجب است و اگر تهيّه نكند چه توانايى داشته باشد يا نداشته باشد، مديون زن است.

 (سيستانى): مسأله زنى كه عقد دائم شده حرام است بدون اجازه شوهر از خانه بيرون برود هر چند با حقّ شوهر هم منافات نداشته باشد، مگر اينكه ضرورتى ايجاب كند يا ماندن در خانه براى او حرجى باشد يا مسكن مناسب او نباشد و بايد خود را براى لذّتهاى جنسى كه حقّ همسر است هر وقت كه او مى‏خواهد، تسليم نمايد و بدون عذر شرعى از نزديكى كردن او جلوگيرى نكند و تهيه غذا و لباس و منزل زن و تهيه احتياجاتش بر شوهر واجب است و اگر تهيّه نكند چه توانايى داشته باشد يا نداشته باشد، مديون زن است. و همچنين از حقوق زن است كه مرد او را مورد اذيت و آزار قرار ندهد و با او بدون وجه شرعى، تندى و خشونت نكند.

 (مكارم): مسأله زنى كه عقد دائم شده بنا بر احتياط نبايد بدون اجازه شوهر از خانه بيرون رود، يا كارى در خارج خانه انتخاب كند (خواه اجازه لفظى باشد و يا از قرائن معلوم شود كه او راضى است) و بدون عذر شرعى از نزديكى كردن او جلوگيرى نكند؛ بر شوهر نيز واجب است كه غذا و لباس و منزل و لوازم ديگر را مطابق معمول براى او تهيّه كند (حتى هزينه طبيب و دارو و مانند آن) و اگر تهيّه نكند بنا بر احتياط بدهكار او خواهد بود، خواه توانايى داشته باشد يا نه.

 (زنجانى): مسأله زنى كه عقد دائمى شده نبايد بى عذر شرعى بدون اجازه شوهر از خانه بيرون رود و بايد خود را براى هر لذّتى كه او مى‏خواهد و عذر شرعى براى زن در اجتناب آن نيست، تسليم نمايد و اگر در اينها از شوهر اطاعت كند، تهيه غذا و لباس و منزل و ساير لوازم منزل او (با در نظر گرفتن شؤون زن) بر شوهر واجب است، و اگر تهيّه نكند؛ چه توانايى داشته باشد يا نداشته باشد، مديون زن است.

--------------------------------------------------------------------------

خواننده گرامی! لطفا سوالات و نکات مبهمی که در ذهن مبارکتان ایجاد شده است را در بخش نظرات مطرح کنید تا بحث به شکل کامل تری ادامه پیدا کند. از همکاری شما متشکرم